2. Αν το θύμα δεν συμπλήρωσε ακόμη το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και ο δράστης το έχει στην επιμέλεια ή στην προστασία του ή ανήκει στο σπίτι του δράστη ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος για την επιμέλειά του ή του το έχουν εμπιστευθεί για ανατροφή, διδασκαλία, επίβλεψη ή φύλαξη έστω προσωρινή, αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος με συστηματική παραμέληση των υποχρεώσεων του προς τα προαναφερόμενα πρόσωπα γίνεται υπαίτιος να πάθουν σωματική κάκωση ή βλάβη της σωματικής ή ψυχικής τους υγείας.»
Ο κυβερνοεκφοβισμός, το λεγόμενο “Cyber bullying” στην αγγλική του ορολογία, είναι μιας νέας μορφής εκφοβισμός. Δεν πρόκειται για ένα νέο φαινόμενο καθώς ο «τραμπουκισμός» υπήρχε ανέκαθεν στην κοινωνία και τώρα μέσω του Διαδικτύου μπορεί να πραγματοποιηθεί και ηλεκτρονικά. Ο όρος δεν φαίνεται να υπάρχει στο νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα. Και ενώ δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάταξη που να τιμωρεί τον κυβερνοεκφοβισμό, εν τούτοις, ο τρόπος με τον οποίο εκφέρεται και εκφράζεται η συγκεκριμένη συμπεριφορά θα λέγαμε πως τιμωρείται. Ο κυβερνοεκφοβισμός πολύ συχνά κάνει την παρουσία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως είναι το Facebook, το YouTube κ.ά. Πολύ συχνά βλέπουμε να δημιουργούνται ολόκληρες ομάδες μίσους κατά κάποιου συγκεκριμένου ατόμου ή κατά κάποιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, συχνά ανηλίκων. Η κλοπή φωτογραφιών, η παραποίηση και παραμόρφωση αυτών των φωτογραφιών, ο χλευασμός, η κοροϊδία κάποιου και η συκοφαντική του δυσφήμηση είναι από τους πιο συνηθισμένους τρόπους έκφρασης του “cyber bullying”, οι οποίες φυσικά από μόνες τους τιμωρούνται από το ελληνικό δίκαιο.
Η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων τόσο των απλών όσο και των ευαίσθητων, η οποία ποινικοποιείται βάσει του Ν. 2472/1997, είναι ένα από τα σπουδαιότερα διαδικτυακά εγκλήματα, και αυτό ιδίως μετά την εμφάνιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η δυνατότητα να μοιράζεται κανείς εύκολα και γρήγορα πολλά από τα προσωπικά του δεδομένα στο Διαδίκτυο, σε ένα ευρύ κοινό θέτει σε κίνδυνο σαφώς το δικαίωμά του στην ιδιωτικότητα. Η πλειοψηφία των θυμάτων της παραβίασης προσωπικών δεδομένων φαίνεται να είναι ανήλικοι, καθώς δεν έχουν ακόμα την επίγνωση του προβλήματος που ενδέχεται να προκύψει, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του πως ό,τι ανεβάζει στο Διαδίκτυο θα μείνει εκεί για πάντα.
Καταληκτικά, αξίζει να σημειωθεί πως είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο κατά το οποίο πολλά διαφορετικά διαδικτυακά εγκλήματα συρρέουν μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει πως μπορούν ταυτόχρονα να λαμβάνουν χώρα άνω του ενός διαδικτυακά εγκλήματα κατά την τέλεσή της αξιόποινης πράξης. Για παράδειγμα, αν κάποιος «κλέψει» τη φωτογραφία κάποιου και δημιουργήσει ένα ψεύτικο προφίλ στο Facebook, αναρτώντας και πολλά δυσφημιστικά σχόλια, διαπράττει διττό έγκλημα τόσο παραβίασης προσωπικών δεδομένων, όσο και συκοφαντικής δυσφήμησης.
Τέλος, για τους επίδοξους αντιγραφείς του άρθρου, θυμίζουμε ότι o επίσημος ενημερωτικός κόμβος ΠΣΔ "Ασφάλεια στο Διαδίκτυο" με τα αναρτημένα του άρθρα, πρόσφατα και παλαιότερα διατίθενται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές.
Για περισσότερα άρθρα περί νομοθεσίας πατήστε εδώ