Υπάρχει ένα μέρος του κόσμου όπου οι πιτσιρικάδες δεν χρειάζεται να ζητήσουν χαρτζιλίκι για να βγουν βόλτα, ούτε να δείξουν ταυτότητα για να περάσουν από μεγάλες πόρτες. Αρκεί να γνωρίζουν καλά τουλάχιστον γλώσσα HTML, να μπορούν να γράφουν και να σπάνε κώδικα και να μη βαριούνται να πειραματίζονται με υπολογιστικά συστήματα. Τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου και στόχων.

Ένας στους 25 εφήβους ανέφερε ότι έχει «μία ακαταμάχητη επιθυμία» να σερφάρει στο Ίντερνετ, ότι νιώθει εκνευρισμό όταν είναι εκτός Διαδικτύου ή ότι επιχείρησε να «απεξαρτητοποιηθεί» ή να μειώσει τον χρόνο παραμονής του στο Ίντερνετ, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη.

Επιπλέον, η έρευνα στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 3.500 μαθητές Γυμνασίου στην πολιτεία του Κονέκτικατ συμπέρανε ότι οι μαθητές εκείνοι που έκαναν «προβληματική χρήση του Ίντερνετ» ήταν πιθανότερο να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης, επιθετική συμπεριφορά και να κάνουν χρήση ναρκωτικών σε σχέση με τους συνομηλίκους τους.

Οι Ευρωπαίοι δεν θα υιοθετήσουν τεχνολογία την οποία δεν εμπιστεύονται, πρέπει να αισθάνονται εμπιστοσύνη και ασφάλεια κατά την on line σύνδεση. Οι χρήστες πρέπει να είναι ασφαλείς και προστατευμένοι κατά τη σύνδεση στο διαδίκτυο. Ακριβώς όπως και στον φυσικό κόσμο, το έγκλημα στον κυβερνοχώρο δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

Στην ΕΕ, τα παιδιά ηλικίας 13 έως 16 ετών σε ποσοστό 77% και τα παιδιά ηλικίας 9 έως 12 ετών σε ποσοστό 38% διαθέτουν λογαριασμό σε υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με πανευρωπαϊκή έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τι είναι τα διαδικτυακά παιχνίδια; Ποιες οι διαφορές τους με τα μη διαδικτυακά παιχνίδια και για ποιο λόγο είναι τόσο δημοφιλή; Τι τύπους παικτών συναντά κανείς και πως διαμορφώνονται τα κίνητρα τους; Δημιουργούν τα παιχνίδια αυτά εξάρτηση; Με τι είδους δυσκολίες συνδέεται η κατάχρηση των παιχνιδιών; Ποιες ακατάλληλες συμπεριφορές μπορεί κανείς να συναντήσει σε έναν εικονικό κόσμο παιχνιδιού; Πώς θα αντιληφθεί ο γονέας ή ο εκπαιδευτικός ότι το παιδί έχει αρχίσει να καταχράται τα παιχνίδια; Τι πρέπει να κάνει ο γονιός ή ο εκπαιδευτικός σε περίπτωση που αντιληφθεί ότι το παιδί καταχράται τα διαδικτυακά παιχνίδια; Είναι τα παιχνίδια ανεξέλεγκτα; Είναι ωφέλιμο να παίζει ένα παιδί ή έφηβος διαδικτυακά παιχνίδια; Σε αυτές τις 10 ερωτήσεις αλλά και στο τι τελικά είναι αυτό που πρέπει να θυμάται κάθε γονιός εκπαιδευτικός σχετικά με τα διαδικτυακά παιχνίδια απαντάει το συγκεκριμένο άρθρο.

Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη εκφοβισμού, επιθετικότητας, παρενόχλησης, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς που θεσπίζεται και πραγματοποιείται μέσω της χρήσης των ψηφιακών συσκευών επικοινωνίας, συγκεκριμένα του Διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων και η οποία επαναλαμβάνεται ανά τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα. Ο όρος cyber bullying δημιουργήθηκε από τον Καναδό Bill Belsey και έχει τις ρίζες του στον παραδοσιακό σωματικό ή ψυχολογικό εκφοβισμό όπου ο στόχος του επιτιθέμενου είναι να προκαλέσει ζημιά ή να βλάψει το θύμα του.

Με ποιον τρόπο μπορεί η ΕΕ να συμβάλει στην προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού στις αίθουσες των δικαστηρίων; Πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι οι αποφάσεις σχετικά με διασυνοριακές υποθέσεις γονικής μέριμνας θα εκτελούνται όσο το δυνατό ταχύτερα; Και πώς μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά από πρακτικές εκφοβισμού στο Διαδίκτυο;

Πώς συνδυάζεται η έννοια του εθισμού με το Διαδίκτυο; Μπορεί κάποιος να εθιστεί σε μία απασχόληση, ένα μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας;

Ο κίνδυνος εθισμού είναι ένας κίνδυνος όπως το να μας κλέψουν τους κωδικούς μας, να κολλήσουμε κάποιον «ιό» ή να μας παρενοχλήσουν;

Πότε πρακτικά γίνεται πρόβλημα η ενασχόληση με το Διαδίκτυο;

Μήπως ο εθισμός στο Διαδίκτυο δεν είναι παρά μία μορφή «ηθικού πανικού» της εποχής, όπως είχε συμβεί με την εισαγωγή του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης;

Γιατί όμως κάποιος να στραφεί στο Διαδίκτυο και να παρουσιάσει συμπεριφορά εθισμού;

Τι έκταση έχει το φαινόμενο στην Ελλάδα και σε σύγκριση με ξένες χώρες που βρίσκεται η χώρα μας;

Πώς μπορεί ένα άτομο να καταλάβει αν είναι εθισμένο στο διαδίκτυο;

Οι ηλικιακές διαβαθμίσεις είναι συστήματα που χρησιμοποιούνται για να εξασφαλίσουν ότι όλα τα προϊόντα ψυχαγωγικού περιεχομένου, όπως κινηματογραφικές ταινίες, βίντεο, DVD και παιχνίδια υπολογιστή, φέρουν σαφή επισήμανση βάσει ηλικίας σύμφωνα με το περιεχόμενό τους. Οι ηλικιακές διαβαθμίσεις προσφέρουν καθοδήγηση στους καταναλωτές (ιδίως τους γονείς), βοηθώντας τους να αποφασίσουν αν θα αγοράσουν ή όχι ένα συγκεκριμένο προϊόν.

Τα αποτελέσματα μιας μελέτης που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δείχνουν ότι το 84% των προγραμμάτων λογισμικού που ελέγχθηκαν επιτρέπουν στους γονείς να αποκλείουν την πρόσβαση σε ορισμένες ιστοσελίδες, είναι όμως λιγότερο αποτελεσματικά στο φιλτράρισμα του αποκαλούμενου περιεχομένου web 2.0, όπως π.χ. ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης ή ιστολόγια. Επιπλέον, λίγα μόνο προϊόντα στην αγορά είναι σε θέση να φιλτράρουν το περιεχόμενο ιστοσελίδων στις οποίες η πρόσβαση γίνεται από κινητά τηλέφωνα ή από κονσόλες παιχνιδιών, σε μια εποχή που – στην Ευρώπη – ένα παιδί στα τέσσερα χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο για σύνδεση με το Διαδίκτυο.